فتوای عشق...

بنام نگارگرعشق............

..................................................

فتوای عشق..............

.......................................................

بگـذاربگــرییـــم ازین هجــر،کـــه ســـیریــم

ناگفتــه همــان بـه ،کــه ازین درد بمیــریــم

دلبسـته ی دنیـــا، کـــه نبودیــم ونگشــتیم

بـاورمَنمـاییــــــد دَرین دام ، ا ســــــــــیریــم

ازعشق، چوآب و گِــــلِ مـارا،بِســرشــــتنـد

عمریست کــه در،محفــلِ عشّاق صـفیریــم

مـا، شــــکوه زایّـــــام نـداریــم،  چودانیـــــم

بـانـام خوش عشـق، درآفـــاق شـــــهیریــم

دیــــدنـــد بهـــــــاری دلِ مـارا، همــــه امّـــا

اینـــک کـــه خــزانیم،.. نـه گویـاکــه کویریـم

گوینــد کــه باکش نبُوَد شـــیر، چوشــدپیـــر

ماراچــه هراسی ست زپیری،که چوشـیریم

بـا وَعــده ی دیــــدار، دل اَرخوش بنمـودیــم

بی شک به همین وعده درین،عرصه امیریم

شــاگـــردهنـــررا، چـــه به دنیـاست زدعوی

درمحضـــــرِاســـتاد اَزل، گــرچـــــه امیــریــم

(دیوانــه)نـه یک بار، کـــه صــدبارســرودست

ای عشق ، توفتـوابِــده مـا، حُــکم پـذیـریـــم

...........................................................

16/11/94/(دیوانه)