مهمانِ غزل.........

بنام نگارگرعشق...........

.................................................

درسـکوتم، شـعرهـایم را،چو نجوامی کنــم

درحضورِ واژه هــا،ازخویش پَروامی کنــم

شمعِ سوزانم که می دانم سحردیرست، لیک

گـــاه برپَرواز،چون پروانـــه پَر،وامی کنــم

تاشــبم را،جلوه ای دیگــردَهـم،دیوانِ عشـق

می گشــایم، خلوتَــم باعشـق،زیبـــامی کنـــم

درشمارِلحظـه هـا، گـاهی به یادِ صـبحِ عشق

خنــده هـا، برصـبرِخود،بایادِ فـــردامی کنــم

گرچه شب،آبســتنِ فتـنهَ ست،ماراباک نیست

فتنه هــاراباصــفای شـــعر، رسـوامی کنـــم

تاکــه وبلاگ مهمانِ کلمه غزلهـا می شوم،باطـــعمِ عشـق

عمرِ ازکف داده را، درعشـق پیـــدامی کنــم

بااذانِ عاشــــقی، ســــرمی نهم ســــجّاده را

تاســـحر، پادررکابِ عشـق، احیــامی کنـــم

زنـده می ســـازم،تمــامِ خاطـــراتِ مُرده را

بامَددازشــعرِ خود،کــــارِ مســیحا می کنـــم

بوســه بر،پیشـانیِ مهتـاب خواهم زد به شب

کولـهیشــعرم پُراز،تصــویرِ رؤیــامی کنـــم

ثروتِ(دیوانگان)جُزهـای وهویی بیش نیست

من تمــامِ عمرِخود،با عشق، ســـودامی کنــم

پادشــاهِ بی غمَم،درقصـــــرِ رؤیـا،با غــــزل

دردِ خودراباســـــــکوتــم،تامُداوا می کنــــــم

        .................................................         

(دیوانه) 0 2 / 0 1 / 6 9