یادش بخیر...........

.........................................................

گـاه گـاهی یـادی از،ایّـامِ ماضـی می کنـم

با مرورِ خــاطـراتـم،خویش راضی می کنـــم

مات وحیرانم،چرااینگونه گشته ست این زمان

این تجــدّد، بد بلایی گشــــــــته بَهــرِ مردمان

کوچه ها دیگر،همانند گذ شــته شـاد نیست

خانه هـا، زیبـــــا ست اما، خرّم و آباد نیست

نیست دیگر،حوض پرآبی کــه در،هرخانه بود

وان صـــفای دلنشـــــین باغچـه،هرصـبح زود

هر درختی را، صـــــــــفایی بود،بهـرِاَهـلِ دل

هرغــروب و، آبپاشی هــاو، بوی کاهـــــــگل

کوزه هــایی پرزِآب و،هرکجـایی ســــایه بود

جُـرعــه ای آبِ گـوارایش،عطش را می زدود

یک اطـــاق و،یک تنوری ،از برای پُخت نان

مُرغـدانی گوشـه ای و، سـاکنینِ خوب آن

نان تازه،آب کوزه،سـُـفره ای ازهـــــر چــه بود

کِی کسی صحبت،زِاعصابِ خرابش می نمود

...........................................................

                    کاش می شــد، زنـدگی را زِابتدا،آغاز کــــرد

همچنان طفـلی ،میانِ کوچه ها ،پرواز کــــرد

یک زمانی بی خیــال و شــاد، گِل بازی نمود

باهمان دستِ نشسته،خورد هرچیزی که بود

اسب چوبینـی سوارو،تنـد ُچــابک پر کشـــید

گـاه روی آب و،گـــه روی زمین، گـــاهی پریـد

گــاه برجایِ پدر،بنشست و.چوبی هم بدست

یاکه برروی پســر خنـدیـدو، پهلویش نشست

گـاه چون مادر، نوازش کرد طفــلِ خویش را

گـاه دعوایـــش نمودو،گــاه نفرین،گــه دُعــــا

یادِایّامی کــه در یک خانـه .چنــدین خانوار

در کنـــــار یکد گـــربودنـد یارو،غمگســـــار

خـانه ای درعینِ زیبــایی، صفاوشوروشوق

مردمانی ساده اما ،مملو از،شـادی و ذوق

با صفـــاواهــلِ ایمـان،مـــردی و،مردانــگی

مردمانی مهــــربان و،اهـلِ کــارو زنـــدگی

........................................................

ای خوش آن روزی که دلها،صاف بودوساده بود

بهرِبـــاورکــــردن، مهـــــــــــرووَفــــا،آمــاده بود

بی ریادُختــــر پســــر،بازی کنــــارِ یکدگـــر

دختری درنقشِ مادر،یک پســر می شد پدر

یک عروســک،پارچـه،یک تارِخامه جای مو

نقشِ طفِــــلِ خانواده، خواب گـاهی درنَنو

ظرف هاو خانه راهم،جمله از گِل ساختیم

در خیـــا لِ خود، درودیـوار آن، پرداختـــــیم

در کنــارِ باغچـــه، زیر درختـــــی، جایمـان

چــــــادرِ گُـــلدار مادر،فرش زیرِ پا یمـــــان

بازی ما،جُـــز صـــــفاو،غیریکــــرنگی نبود

در میـــانِ زندگیمـــان، حرفِ دلتنـگی نبود

.......................................................

                     کوچـــه هـای خاکی و،یک جوی آبُ پرعلف

بازی روی چمن هـا، شـادی و شوروشعف

شب نشینی زیرِکُرسی،قصّـــه ی مادربزرگ

ماجرای دلنشــین،شنگل ومنــگول و، گـرگ

با سوادی بود اگر،گه گاه می خوانداو کتـاب

از حســینِ کُردیـا،ازرســــــتم وافــراســـیاب

شب چَــره،بادام وسِــنجد،یا کـه ظرفی ازکِـدو

کشمـش وگردونخودچـی،یا کـه شایدهـم، لَبو

یک چــراغ گِـردسوزو، یک ســــماوربا ذُغال

کودِگر،شبها که اینسان،بگذرد باشوروحـال؟

کودِگــر،آن شب نشـینی های گرم و دلپسند؟

لحظه های ناب و،رویایی وشیرین،همچوقنـد؟

کودِگــــر،آن مردُمِ گرم وصمـیمی ،باصـــــفا؟

پاســــــدارانِ حَیــــاو شــرم وایمــان،باخــدا؟

غیرت ومـردانگی،عشقِ به حق حرف حساب

درنهـــا دِمردُمــــــان بود ونـه،تنــــها در،کتـاب

کاسبی، بی حیله بودو،عدل وهم انصاف بود

کـارِمـــردُم، باصـــــداقت بودو،دلهــاصـاف بود

تارِی ازمویِ ســبیلی، کـارِصـدچِک می نمود

یادایّــامی، کـــه حرفی ازکسـی،تضـمین بود

.........................................................

از چــــه مردُم دیگر آن، افراد سابق نیسـتند؟

مثل ایام گذشــته ، صاف وصـــادق نیسـتند؟

خانـه هامان همـچوزندانست و، مابَنــــدی آن

  بنـدی این بَنــد،کی می پُرســدازهمسـایگان ؟

رفت وآمــدها، شـــده یکبـــار،درایّام عیــــــد

غیرازآن،کی می توان دیگرکس ازاقوام دیـد؟

اهـل یک شــهرو محـّل،امّا زهـم بیـــگانه ایم

بی خبـرگـــاهی زاولادو،عیـــال و خـا نه ایم

دیـده ام شـاید اگــرهمسایه را، در کوچه هم

بی کلامی از کنــــارش ،بارهـا بگذشــــته ام

هرکسی گویـد سلامت،جای تردیدست وشک

رســمِ بی جـابوده گویــا، حُــــــرمتِ نان ونمک

..............................................................

گرچه می گویم سخن،گاهی چنان(دیوانگان)

زنـدگی نبوَد اگــر،بگـــذشت چون بیـــگانگان

.........................................................

زمستان 8 8 (دیوانه)